Het leven als vakantie
Ken je dat gevoel dat je droomt van het buitenleven?
Dat je in de zee wilt gaan zwemmen, vrijheid ervaren en meer zonnestralen op je huid wilt voelen?
Dat je droomt van kinderen die lekker vrij buiten kunnen spelen en in de zee plonsen om vervolgens schnitzels te worden in het zand?
Wakker worden bij de eerste zonnestralen, een kop koffie in het koele zeebriesje met op de achtergrond het gesjirp van vogeltjes?
De rest van de dag schilderijen kunnen maken (as a living) en surfen. Niet alleen die paar weken in de zomer, maar gewoon elke dag?
Ik droomde hiervan en ik ben dus iemand die erg moeilijk haar dromen uit haar hoofd kan zetten. Het gaat bij mij spoken, het komt iedere keer terug en op een gegeven moment moet ik het gewoon doen, idealistisch als ik ben. Het leven moet geleefd worden, ten volste.
Gelukkig is mijn man heel flexibel en makkelijk enthousiast te krijgen voor wilde plannen.
Als ik met de camper een jaar door Amerika had willen reizen had hij dat ook geweldig gevonden. Al vrij snel was deze droom dus een plan van ons beiden.
We gingen naar Bonaire verhuizen en kijken of de droom werkelijkheid kon gaan worden.
Natuurlijk zijn we niet naïef en we wisten wel wat de nadelen zijn.
We hadden al eerder op Bonaire gewoond, we hebben elkaar zelfs ontmoet op het strandje Atlantis, wat ik persoonlijk een magische naam vind voor een plek om je geliefde te ontmoeten.
Een nadeel is volgens ons de muggen en de hitte. Maar als je op de juiste plekken vertoeft vallen deze nadelen reuze mee.
Het allergrootste nadeel is echter nieuw, het scheiden van de kleinkinderen van opa en oma en pake en beppe. Dit drukt de pret wel een beetje en zorgt bij mij althans toch wel voor een soort schuldgevoel.
Gelukkig heb ik ook gemerkt dat het ons als gezin, maar ook ons als bredere familie -heel cliché- ook dichter bij elkaar brengt.
Iemand liefhebben betekent diegene de ruimte geven om de wereld te ontdekken, al is dat soms in de praktijk best wel moeilijk.
Inmiddels zijn we nu een maand op Bonaire en ons leven ziet er met de week mooier en rooskleuriger uit. Zo’n verandering is in het begin niet makkelijk, vooral als je met kleine kinderen gaat emigreren.
Wij hebben een zoontje, Fosse, van bijna drie jaar en een kleine baby van vier maanden, Pelle.
Wanneer je dan zo op een Caribisch eiland terecht komt is dat best even lastig. Onze kinderen waren namelijk wel even van de mik van het hele avontuur en de vliegreis.
De eerste dagen moest er van alles geregeld worden, zoals een auto kopen, want een auto huren is hier een duur grapje. In het begin vraag je je regelmatig af hoe sommige dingen hier werken. We moesten bijvoorbeeld een afspraak maken bij de IND voor onze verblijfsvergunning en daar is het erg druk... Dus de afspraak kwam pas vijf weken later in de agenda.
Hoe zit het met de kinderopvang? Hoe zit het met de plaatselijke KVK?
Allerlei verschillende kantoren en daaraan verbonden openingstijden en omgangsregels kwamen voorbij.
Gelukkig hadden we al vrij snel een mooi huurhuis gevonden, waar we in september mogen intrekken. Ondertussen kijken we ook wat rond of we een kavel kunnen vinden waar we ons huis op zouden willen bouwen.
Zo gingen de eerste weken voorbij en was er erg weinig ruimte voor creativiteit.
Dat is natuurlijk logisch en ook ingecalculeerd, maar ik had eigenlijk meteen wel veel zin om weer nieuwe werken te maken.
Dit eiland vraagt er gewoon om dingen te maken. Misschien komt dat vooral door het gebrek aan afleiding. Het leven is hier nog relatief simpel, al begint het wel een beetje te veranderen.
Ik weet bijvoorbeeld nog dat je hier negen jaar geleden amper een nieuwe bikini kon kopen. Tegenwoordig zijn er tientallen leuke kledingwinkels waar je heerlijk kunt shoppen.
Ik kan dus niet wachten om dingen te maken. Ook het drijfhout dat aan de oostkust aanspoelt spreekt enorm tot de verbeelding. Daar ga ik ook zeker weer iets mee doen.
Maar nu hebben we dus de kinderen de hele dag bij ons en dat is ook goed om ze te laten wennen aan hun nieuwe leven.
Bovendien zitten mijn schilderspullen nog in de zeecontainer en moet ik daar nog op wachten.
Gelukkig kan een beperking in het creatieve proces soms ook aanleiding geven zoals het maken van nieuwe dingen. Zo ben ik nu begonnen in een klein schetsboek.
De tekeningen waren bedoeld als opzetjes voor schilderijen (om die later uit te werken), maar blijken nu op zichzelf ook al heel interessant.
Eenmaal in dit schetsboek begonnen bleven de tekeningen komen, de één na de ander.
Het werkt voor mij heel bevrijdend, want zo’n tekening is relatief snel klaar en het past binnen een middagdutje.
Dus als de kleintjes op bed liggen begin ik te tekenen en ik stop niet totdat het geheel klopt...
Dan pas ga ik naar de volgende pagina.
Nu ben ik dus mijn schetsboekje aan het vullen met kleine kunstwerkjes in afwachting van mijn schilderspullen. Uit nood geboren, maar ik denk dat ik hier zeker mee door ga de rest van mijn schilders leven. Ik kan het iedereen aanraden die een kleine creatieve pauze nodig heeft of op vakantie gaat. Hou het klein, hou het simpel, zo kun je elke dag iets leuks maken en verras je jezelf misschien ook nog.
Daarnaast borrelen er ook nog andere ideeën, zoals een fotoproject van alle mooie authentieke huisjes of alle Mariabeelden op het eiland. Ja, dat is echt een dingetje hier!
Maar dat komt allemaal nog wel.
We hebben inmiddels een leuke kinderopvang gevonden voor Fosse, en als hij dan straks een paar dagen onder de pannen is, dan kan ik weer meer gaan creëren.
Het is nu een les in geduld en loslaten van de controle.
Wij vertrouwen erop dat wij straks ons inkomen genereren met wat wij graag doen. En daarnaast natuurlijk kunnen genieten van het mooie eiland met de kinderen.
Ook nu genieten we iedere dag van de mooie momenten, zoals de zonsondergang, een schildpad zien tijdens het surfen, onze kinderen die eindeloos aan het knoeien zijn met zand en een schepje of ’s avonds laat nog in het zwembad duiken bij maneschijn.
Het leven als een vakantie, ik denk dat het zo hoort te zijn!
En ik ben heel gelukkig dat we al aardig op weg zijn om dit te realiseren.
ps. Kijk voor meer moois, foto's en het meest recente werk op het Instagram account van Renske.
Zo leuk om haar avontuur te volgen!
Meer informatie/blog over Renske & beschikbaar werk
